•Her şeyden habersiz
yaşarken okumanın değersiz ve boş umut olduğunu aklına yerleştirmişti peki
neydi onu bu hale getiren durum
gösterilen insiyatif kolaylık babasının onu
yerleştirdiği çalışma ortamı tamamiyle hatır üzerine inşaa
edilen dostluk.Evet okuyan çocuklarımıza yaptığımız en büyük kötülüktü hem
çocuğumuza hayatı öğren demek hemde onu
bu piskolojiyle kolay hayat zannederek halbuki bir ahbap samimiyetiyle insiyatiflik hayat bunu yaşayanlara
güzel gelebilir ve bu akılla hayatın,zorlukların üzerine kaba bir branda
örtmek;
•Çalıştığı ilk yaz eve
dönüşünde maalesef sadece 1 dönem dayanabilmişti mektebine.artık öyle bir hal almıştıki okumak bir şeyler
öğrenmek zor geliyordu.ve bir gün babasının karşısına çıkar o dağ o çınar ağacı
gölgesinden çıkmak ve kolay sandığı hayatın en zoruna atılmak ve dahada mutlu olabilmek için o
çınar o dağ bi an sessizleşir
gölgesinde serinlediği çınar bi an
yerini büyük bir sessizliğe bürünerek öylece kalakalır.O an çocuğu bir düşünce
kaplar neden babam yıkılmış bir vaziyette neden sessiz halbuki ona para
kazandıracaktım bu yüzden okutmuyomu beni diyerek içinden çocukta sessiz kalır dışından ve bir an çınarın sessizliği büyük bir
esintiye bırakır.Kalkar ve bir hışınla hiç el kaldırmadığı oğluna elini kaldırır ve büyük bir
hüzünle sen benim son umudundun diyerek vurur

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder